VEMW: rapport over aanvullend normerend en beprijzend klimaatbeleid biedt weinig oplossingen
Onder de titel 'scherpe doelen, scherpe keuzes' heeft het Interdepartementaal beleidsonderzoek (IBO) klimaat een aanvullend normerend en beprijzend nationaal klimaatbeleid voor 2030 en 2050 gepresenteerd. Volgens VEMW biedt het rapport helaas weinig concrete oplossingen om een versnelling van de verduurzaming te realiseren, terwijl bedrijven in de tussentijd wel met een toename van kosten voor energie en emissies worden geconfronteerd.
Klimaatdoelen
Het kabinet heeft de klimaatdoelen voor Nederland gesteld op een netto broeikasgasreductie van tenminste 55 procent ten opzichte van 1990 in 2030, en klimaatneutraliteit in 2050. Om het 2030-doel met zekerheid te halen, heeft het kabinet in het Coalitieakkoord afgesproken om het beleid te richten op circa 60 procent reductie in 2030. Het kabinet heeft een Interdepartementaal beleidsonderzoek klimaat (IBO) de opdracht gegeven om te onderzoeken en aanbevelingen te doen hoe het beleid kan worden aangescherpt om die 2030-doelstelling te behalen, met een nadruk op normerend en beprijzend beleid. Het Klimaatfonds dat aangekondigd is in het Coalitieakkoord voorziet reeds in circa 35 mld. euro aan investeringen en subsidies. De beleidspakketten zijn gekoppeld aan de maatregelen die onder het fonds worden uitgewerkt. Naast beleid voor de nationale emissies, zijn ook maatregelen voor het reduceren van de mondiale emissies meegenomen.
Rapport
In het IBO-rapport is een lijst van aanvullende maatregelen opgenomen die moet leiden tot 22 Mton CO2-reductie in 2030 bovenop de doelen die al opgenomen zijn in bestaand beleid (110 Mton). Van de 22 Mton moet 5,5 Mton gerealiseerd worden in de industrie. Belangrijke maatregelen: een verhoging van de CO2-heffing tot 250 euro per ton en het belasten van non-energetisch verbruik van brandstoffen, en een verplichting op het aandeel gecyclede en duurzame plastics.
Weinig oplossingen
Algemeen directeur Hans Grünfeld van VEMW: “Het IBO-rapport presenteert een lijst van aanvullende klimaatmaatregelen om het beleidsdoel voor 2030 - 55 procent CO2-reductie t.o.v. 1990 – te halen, maar biedt helaas weinig oplossingen. Wat het rapport namelijk niet aangeeft is hoe aan de randvoorwaarden wordt voldaan om die doelen ook te kunnen halen. En laat dat nu precies het knelpunt zijn waar omheen gedraaid wordt. Met voorop een tijdige beschikbaarheid van infrastructuur om te kunnen elektrificeren, aardgas te kunnen vervangen door waterstof en CO2 op te kunnen slaan onder de zeebodem. Oplossingen om de processen te versnellen worden niet concreet benoemd, zoals de noodzakelijke aanpassingen van vergunningverlening. Bedrijven die willen verduurzamen kunnen zo de slag nog niet maken en worden in de tussentijd wel opgezadeld met een toename van kosten voor energie en emissies.”