In juni 2019 heeft het PBL een analyse uitgevoerd van de effecten van een kabinetsvoorstel voor een CO2-heffing voor de industrie (Koelemeijer et al. 2019; verder aangeduid als tarief-studie 2019). In deze notitie bekijken we, op verzoek van het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat, kwalitatief de consequenties van beleidskeuzes die zijn gemaakt sinds juni 2019 en van andere ontwikkelingen voor de conclusies uit de tariefstudie 2019.
Het wetsvoorstel CO2-heffing industrie en de Memorie van Toelichting maken nog niet duide-lijk wat de omvang (in megatonnen) is van de emissies die onder de heffing worden gebracht en hoeveel dispensatierechten zullen worden toegekend. Ook zullen op een aantal punten nog nadere beleidskeuzes moeten worden gemaakt en kunnen ontwikkelingen mee- of te-genvallen. De effecten van dit soort factoren zijn alleen via een scenariobenadering in kaart te brengen, en dat valt buiten het bestek van deze analyse. Vooral daardoor is het nu niet mogelijk om een kwantitatieve uitspraak te doen over het heffingstarief dat nodig zou zijn om het industriedoel (14,3 megaton reductie in 2030) te halen.