In die situaties waar het maatschappelijke doelmatig is, moet de netbeheerder marktgebaseerde flexibiliteit in kunnen zetten als (tijdelijk) alternatief voor investeringen in de elektriciteitsnetten. Dit rapport is een afwegingskader voor een netbeheerder.
Het huidige energiesysteem is gebaseerd op een elektriciteitsnet dat faciliterend is aan de gebruikers en de markt, waarbij gebruikers uit mogen gaan van drie marktvrijheden: vrijheid van aansluitcapaciteit, vrijheid van transactie en vrijheid van dispatch (ook wel het “koperen plaat”-principe genoemd). Om dat te garanderen is het de taak van de netbeheerder om te investeren in het elektriciteitsnet om daarmee te voldoen aan de transportbehoefte van netgebruikers. Hoewel netverzwaring in al haar technische uitvoeringen zorgt voor voldoende transportcapaciteit, is het de vraag of in de toekomst netverzwaring vanuit maatschappelijk oogpunt altijd de meest doelmatige oplossing zal zijn. In bepaalde gevallen, waarbij de maatschappelijke kosten van de benodigde netverzwaring hoog zijn, is het inzetten van flexibiliteit wellicht een maatschappelijk bezien betere oplossing. De deelnemers aan de Overlegtafel Energievoorziening (hierna: OTE) hebben de werkgroep "verzwaren tenzij" in het leven geroepen om hiervoor een afwegingskader op te stellen.